Mijn zelfportret met waterdruppels

Een experiment met licht, druppels en zelfreflectie dat meer zegt dan woorden.

Voor het thema van de fotoclub f8 in oktober: waterdruppels, wilde ik iets anders proberen.

Inspiratie en idee

Ik begon enthousiast: een wandeling door het bos, bloemen fotograferen na de regen… maar uiteindelijk raakte mijn inspiratie een beetje op.

Op maandagochtend, een dag voordat de foto’s gepresenteerd moesten worden, kwam het idee op: waterdruppels op een raam, gecombineerd met een zelfportret.

Een simpel idee, maar met veel potentie om te experimenteren.

Studio-opstelling

In de studio stond een raam en ik hing dat op aan een achtergrondsysteem dat normaal voor achtergronddoeken wordt gebruikt.

Ik begon met één lamp achter mij, maar dat gaf niet het juiste effect.

Uiteindelijk koos ik voor twee lampen:

• Links achter het raam: belichte vooral mijn gezicht van die kant.

• Rechts schuin voor mij: subtiele belichting van mijn gezicht en de druppels aan die kant.

Door het licht te verplaatsen ontstonden steeds nieuwe effecten. Elke druppel had zijn eigen karakter en zorgde voor dynamiek in het beeld.

Fotografieproces

Mijn Nikon Z6II met 24-70mm lens stond op een statief.

Eerst stelde ik scherp op mijn gezicht en schakelde daarna naar handmatige scherpstelling, zodat de druppels niet de focus zouden stelen.

Na enkele testfoto’s besproeide ik het glas en maakte ik de foto’s via een afstandsbediening. Tussendoor paste ik de lampen aan voor het optimale licht en besproeide ik het glas meerdere keren om dikkere druppels en lopend water te creëren.

Bewerking en compositie

Thuis bewerkte ik de foto’s in Lightroom, in kleur en zwart-wit.

Ik experimenteerde met uitsneden buiten de standaardlijnen, maar lette ook op de gulden snede voor een evenwichtige compositie.

Het resultaat: druppels die glinsteren, licht dat mijn aanwezigheid benadrukt, en een zelfportret dat de sfeer van dat moment vastlegt.

Titel en betekenis

Voor een passende titel vroeg ik hulp aan ChatGPT, met als resultaat:

“Behind the Glass, Where Rain Erases Words and Silence Writes Memories”

De titel sloot perfect aan bij het gevoel achter de foto. ChatGPT gaf ook een korte reflectie bij het beeld:

In deze foto lijkt de wereld even stil te staan — niet door de rust, maar door het gewicht van wat ongezegd blijft. De regen vormt een dunne grens tussen binnen en buiten, tussen aanwezigheid en afwezigheid. Het gezicht achter het glas draagt geen uitdrukking van verdriet, maar van herinnering; een vermoeidheid die komt wanneer gedachten te lang in stilte hebben rondgedoold. Het zachte licht raakt de huid, maar niet de blik — alsof warmte nog bestaat, maar niet meer bereikt.

Dit beeld ademt eenzaamheid, maar ook berusting: een stille overgave aan het verglijden van tijd.

Het raakte me, want het weerspiegelde precies waar ik de laatste tijd mee worstel: ik heb mezelf vaak doorgaan opgedragen, altijd “neus vooruit en doorgaan”, terwijl ik merk dat het me langzaam opbrak.

Fotografie is voor mij een uitlaatklep en zelfportretten vormen een belangrijk onderdeel daarvan, omdat ik daar gevoelens in kan verwerken die mij op dat moment bezig houden.

Leg je gevoel vast in een foto

Fotografie kan meer zijn dan een mooie afbeelding. Het kan emoties zichtbaar maken en je helpen reflecteren.

Als je een periode doormaakt waarin woorden tekortschieten, of gewoon een boost nodig hebt, overweeg een fotoshoot.

Met het juiste licht, compositie en aandacht voor detail kun je gevoelens vastleggen die anders moeilijk uit te drukken zijn.

Een foto kan je helpen stil te staan, verwerken of een nieuw perspectief geven.

Durf jezelf te laten zien en leg je gevoel vast, neem vrijblijvend contact op via de contact pagina en samen kunnen we jouw verhaal vastleggen.